Eh profesor i dashur…
Nuk e harroj kurre momentin kur erdhe ne pallat te pionierit dhe kerkoje nje vajze te vockel per te kenduar kengen “Telefonate Zemrash”. Nuk e harroj kurre momentin kur me zgjodhe mua.
Vertet me zgjodhe mua por edhe un te zgjodha ty , qe kur pashe tek ty nje Artist te Madh me nje profesionalitet te hekurt dhe nje zemer te paster e te kulluar si ajo e nje femije ashtu sic isha edhe un. Mezi prisja oret e provave qe te kendoja kengen. Ajo kenge vertet ishte dhe mbeti nje thirrje e bukur zemre dhe sot rreh edhe me fort ne zemren time dhe vazhdon kendon… A mund t’ja shuajme diellit ate zjarr, a mund t’a shterim nje oqean,
Ashtu nuk treten edhe ndjenjat e mia per ty , le te jemi sado larg Profesor, mik i dashur….
