Dervish Mikeli
Pseudo sherbetoret qe bejne lajka si te dhelpres mburren te shkretet vetem me leshin e mjekres .
Sa shume eshte shtuar mendja e djallezuar
Perfitojne nga gjumashet qe flene pa u shqetesuar
Drejtuseve te lapsit qe kane pergjegjesine
Ju duket e pa demshme dhelpra me dhelperine
Lere thone eshte miu jone nden mustaqe
Perfiton nga macoku qe ha e fle ne rraqe
Kur tju ikij nga dora timoni megjith makine
Do ju keputen frenat dhe drejt ne gremine
Po c’faj kane pasagjeret qe te besuan si shofer
Kur tru shpelaret i le te te futin qedere
Kur si thua ndal se boll u harbove
Mendja s’vjen nga leshi prandaj u gabove
Ik per ku je nisur ketu s’te pranojme
Ne ferrat e gjembat me zjarr i pastrojme
I hapim lendinat nga shkuret e ferrat
Ketu midis nesh si pranojme dote derrat
Ik se s’te njohim kur ti s,ke dashuri
Madje ti nuk di fare c’do te thote njeri
Ti jeton per ego qe e ke te semure
Je kandil i fikur pa flake e pa nure
Ata qe te mbeshtesin kujtojne se bejne mire
Po koha per ta do jete nje pasqyre
Aty do shikojne veten do njohin tradhetine
Dhe kundra tyre do kene gjithe njerezine
Jeta eshte e shkurter kushdo kur harbohet
Poshte baltes se zeze sa shpejt do harrohet
