Nga Mitro ÇELA –
-Pesë vitet e fundit me Koçon rrinim po thua gjithë ditën bashkë… Në mëngjes më priste afër shtëpisë. Unë – shofer, ai – pasagjer. Më pas pinim kafe në Top Channel. Ai e shoqëronte me cigare. Në orën 14:00 hanim drekë me Filipin, Dorin dhe Devin. Kuptohet vinte edhe ndonjë VIP për… muhabet… Rrallë, shumë rrallë ama, shkonim në kazino. Kërkonim fatin, por që nuk e gjetëm kurrë.
Ky rit përsëritej çdo ditë.
Por erdhi karantina. U ndamë. Zëvendësuam bisedat me mesazhet. Një ditë më tha:
-Mitro, lexova mesazhet. Pashë qe ka shumë broçkulla, por ka edhe gjëra me bereqet, që mund të jenë pjesë e ndonjë libri. Kuptohet librat bëhen pas vdekjes. Kush do ta shkruajë? Ti apo unë?… Varet nga fati, që thonë, se është shkruar në ADN…
3 prill 2019
Unë -Koço! Kam dy orë që po vi vërdallë si pordha nëpër brekë. Dua të shkruaj, por nuk po qullos dot gjë. Më duket sikur kam rrjedhur… Është sakllam, sepse ma kujton edhe Ezmerka herë pas here.
Koço -Të gjithë kemi roitur qirjo, po nuk e kuptojmë. Do vijë një ditë që nuk do njohim as veten para pasqyrës.
Unë -Koço, jemi rreth televizorit. Në orën 19.10 te RTSH shqip
jepet “Gjyetia dy.”
Koço -E kam thënë me kohë: partia më shumë na do të vdekur se sa të
gjallë.
Unë -Nuk e ka keq. Partia sheh më gjerë, sidomos kur është në
pushtet.
Koço Këtë po bën tani “Partia” që udhëheq botën. Duan të na
shfarosin të gjithëve.
7 prill 2020
Unë -More ndonjë koqe leku? Ka një llaf që të hamë me shëndet
këtë rrogë e pastaj…me sytë nga Allahu! Bëre pazar? Unë e kam të ndaluar të zbres shkallët! Diktaturë më të ndyrë se corona nuk kam parë.
Koço -Lajme të “mira” po na jep, o qirjo. Pa lekë ikim më shpejt te të shumtit. Në të sëmës i qoftë koronavirusit dhe diktaturës. Qofshi mirë të gjithë.
Unë -Nuk është lajm nga burimi. Më shumë i prodhuar nga truri im
eksiq.
Koço -Do mbetemi si çifutët në shkretëtirë. Vitin tjetër ka rrezik të
mos marrim as pensionet. Dynjaja po bie në recension. Do
hamë njëri-tjetrin?!
Unë -A do na punojnë dhëmbët, kam merak.
Koço -Neve do na hanë të parët, qirjo. Tërë kjo luftë për shfarrosjen e
pleqve po bëhet. Ushqeu mirë që kur të të hanë të thonë: “Mbrëmë u kënaqëm. Kemi ngrënë një Mitro të zgarrës dhe një
Koço të furrës!”
Unë -Sikur t’i ndërrojmë? Mishi im, besoj, ka më shije nga furra!
Koço -Të shkon mendja se kush do të hajë ty? Unë mendoj se Berisha
nuk e pranon mishin tënd. Kur nuk të hëngri të gjallë, kur të
“kalli” deputet, nuk ka llogjikë të të pranojnë të pjekur në
tavolinë. Rama? Jo dhe jo. Kam lexur dedikimin e Ramës te libri “Kurban-i”, “Mitro, armik i dashur!” Dhe ti e di mirë: armiqtë vriten. Nuk hahen!
Unë -Po Ben Blushi?
Koço -Beni nuk të ha. Ke qenë mik i babait, Kiço Blushit. Po të të
hajë ty, do t’i duket sikur ha babain?… Kështu disa orë do
shëtisësh tavolinë më tavolinë!… Ç’na gjeti, qirje Mitro!
Karantina na budallallepsi fare. Flasim e shkruajmë gomarllëqe
si kryeministri ynë. Nga karantina e ka dhe ai që flet
hajvanllëqe… U ula të ha qirjo. Flasim nesër. Natën.
Unë -Uaa! Sa mirë të shkoi mendja. Po ha edhe unë. Më kishte dalë nga mendja.
8 prill 2020
Unë -Mirëdita! Sot harrova e hëngra dy herë mëngjes! Kam një
kërkesë: Mund të ma shtysh pjekjen në furrë? Kam dy arsye:
Së pari, ta hamë rrogën që na dha nga xhepi Filipi. Së dyti, bëra foto. Isha dobësuar. Vendosa të ha tërshërë që të majmem, sepse jo më kot hanë tërshërë kuajt. Po të piqem sot, i vendosur mbi tavolinë, ngrënësit me thika e pirunj në duar, do të thonë: Zhapë dhe si mish kau i pa tredhur, ky Mitroja?!
22 prill 2020
Unë -Si të kam Koço? Unë sikur u mësova brenda shtëpisë. Nuk e
rruaj fare… mjekrën. Kruhem për qejf me Ezmerkën. Bëj video
reklamë me nipin.
Koço -Unë mirë jam, Mitro xhani, veçse kjo karantina sikur po na
budallalleps nga pak. Rrimë në shtëpi dhe flasim përçart. E ke
edhe ti këtë përshtypje?
Unë -Shenjë e mirë. Kishte bërë një libër Flamur Bërdëllima: “Jemi
shtuar ne, budallejtë.” Të kam edhe ty si personazh, Mitro, më
tha. Kështu mua nuk ka çfarë më bën karantina. Jam në libër.
Koço -Mirë thotë kënga: “Lum si ne, e lum si ti, Shqipëri që s’ke
pleqëri.”
Unë -Ai që e ka bërë këtë këngë, ka qenë budalla. Ndryshe kënga
nuk do jetonte kaq gjatë.
Koço -Ke të drejtë, budallallëqet mbahen mend.
Unë -Shyqyr që e kemi kuptuar, pa na e thënë Filipi!
Koço -Sakllam.
26 prill 2020
Unë -Si të kam Koço djali? Më mori në telefon Filipi. Qenkam i
marrë, thashë. Por jo. Donte një punë për stërnipin e vjerrit.
3 maj 2020
Unë -Faleminderit, qirjo! Si ke qenë? Unë sot e theva robërinë. Dola
një orë nga liqeni. Të fala nga Ezmerka.
17 tetor 2021
Unë -Qirjo, si je? Pyetje koti. Nuk mund të jesh sëmurë sot, që Filipi
mbush 65 vjeç.
Koço -Filipi të bëhet 100 vjeç, por unë nuk jam hiç mirë. U bë një
javë që pi koqe. Mos kam virus? Ty të kam për ndërhyrje. Ku ta
bëj tamponin?
19 tetor 2021
Koço -E bëra tamponin. Dola pozitiv. Mund të flasësh me Kel Jotin,
drejtorin e spitalit? Mbase duhet të shtrohem në spital…
22 tetor 2021
Koço -U shtrova. Shefja e pavjonit, Najada, më priti mirë. Por nuk e
di – spitali më duket si burg. Jam mërzitur që natën e parë.
30 tetor 2021
Unë -Fola me Piperon. Do të vijë këto ditë.
Koço -Erdhi Pipero. Bëmë edhe një foto. E di çfarë më tha? “Nuk ke
asgjë. Je sëmurë se të ka ikur humori! Kërko humorin të shërohesh. Edhe nga analizat e tua, del se virusi është arratisur.” Por unë mendoj se Pipero flet si e bija e Zeqos majë thanës. Dua të dal nga spitali… Jam bërë derr… Më ka ardhur goca nga Amerika. Dua të çmallem me të… Mund ta bisedosh edhe ti me Najadën?
3 nëntor 2021
Unë -Fola me Najadën. Më tha se nuk është dakort që të shkosh në shtëpi. Ia bëra të ditur që ti këmbëngul. Mbase i bën mirë, i thash…
4 nëntor 2021
Koço nuk u përgjigj… Ky ishte mesazhi i fundit…
Djali i Koços -Do e marrim Koçon në shtëpi. Të lutem na duhen dy bobola me oksigjen.
Në shtëpi aktori i madh qëndroi disa orë. Brenda ditës u kthye në spital. U fut në intubim…
