Elegji tronditëse e gazetarit- poet, Aleksandër Çipa për vdekjen e poetëve at dhe bir, Arben dhe Denis Duka

3 Minuta Lexim

Nga Aleksander ÇIPA-

Bir e At u ndanë së largu

Për miqtë e mi të paharruar, të shtrenjtët poetët babë e bir, Arben dhe Denis Duka

Vdiq poeti dhe nuk fjeti, as tek kënga, as në Tokë,

Se pas tij një shpirt u bë, biri i çau aortën,

Nuk duroi atë dhimbje që Denisi pat për atin,

Se kur iku Arben Duka, në atë mort s’e pati djalin.

Ndërsa shpirti i Arbenit la trupin pas dyzet ditë,

Fluturoi dhe Denisi në eter, një shpirt i dytë,

Në atë derë ku vetëm Vera si ikonë vaj- pambyllur,

Erdhi gjëma e Denisit gjithë qiejt bë të pikur.

Bir e At u ndanë së largu, mbetur në dy kontinente,

Pikë e tyre përbashkimi u zgjodh qielli më vete,

Nëpër miq e njerëzi, mbeti veç zezuar fjala,

Sa lamë pas lotin për Benin, gjëmë e Denisit përpara.

O shtëpi që të mbyt loti, kush ta ndezë një cigare?!

Portë e lartë e poezisë zënë nga vdekja hileqare.

Nënë e bijë ku të shtrojnë vajin, sipas orës shqipëtare?

Ati shtrirë në Atdhe, biri pret një radhë ndër varre.

Se kjo gjëmë e pamasë që s’ka zemër ta peshojë,

Të parin hoqi poetin. Si Ai, kush ta këndojë?!

Tragjedinë e kësaj dere që rëndon sa një vargmal,

Cili nip, e cila mbesë do ta heqë e do ta shpallë?!

O Denadë bijë e poetit, motër e Denisit djalë,

Barrë e rëndë e gjithë dhimbjes, lotin po ta mban të valë,

Doruntinë në dhe të huaj me dy vdekje larg e larg,

Atin ke tek Shqipëria, vëllain në cilin varg??

Bijë e vogël, mbesë poeti, emërbukura Sofi,

Babi yt si djalë i bukur, në atë moshë t’u bë Hy,

Mos kërko të vijë prapë, aty larg në Tennesi,

Zemra jote do mësohet atë dorë ta ketë në sy.

O Arben që fjete kur lodhe gjithë dhimbjet,

Vetë e parathe: “ janë të gjata vdekjet”

Me gurë të Argjiros bën kalldrëm në zëmër,

Odria aq e shtrenjtë, që ty t’u mbart ëndërr.

Tani në vendin tënd shtatore ngre vetmia,

E lashë sot një cigare dhe s’u shfaq Perëndia.

Në hap më ra një dorë mendimi rëndur lot,

Ti mërmërite Ben:” O bir s’të ktheva dot!”

Në vendin që e deshe o dukë i fjalës shqipe,

Dy shpirtra mori qielli, dy trupa vdiqe, vdekje

Të ndarë si në baladë, syrgjin, dy kontinente,

Nga qielli marrim shi, shpirtrat i mban për vete.

9 Shkurt 2022

Lajme të ngjashme

Shpërndaje këtë artikull