Katër muaj më parë, kjo aleancë mbrojtëse ishte në fije të perit për mbijetesë. Ajo shihej si një krijesë e së kaluarës, pa asnjë rëndësi më.
E majta evropiane e ka urryer gjithmonë. Por edhe politikanët centristë në Paris dhe Berlin kishin filluar të vënë në dyshim efektivitetin e tij. Disa ishin të pakënaqur që ishin nën kontrollin efektiv ushtarak të Uashington DC.
Ata menduan se një ushtri evropiane aleate me Bashkimin Evropian mund të ishte një bast më i mirë. Mund ta imagjinoni këtë?
Nëse do të shpërthente lufta, ata do të kalonin dy vitet e ardhshme duke miratuar rezoluta. Duke debatuar mes tyre për implikimet e shëndetit dhe sigurisë.
Ndërkohë, vetëm Britania e Madhe dhe shtetet baltike po bënin përgatitjet për goditjen e tyre të drejtë ndaj NATO-s, për tërbimin e madh të amerikanëve.
Me të vërtetë ndjehej sikur Organizata e Traktatit të Atlantikut të Veriut, e themeluar më shumë se 70 vjet më parë, ishte në orët e saj të fundit. Por tani, në vetëm tre muaj të shkurtër, Putini e ka ringjallur atë.
Vendet e Evropës Perëndimore më në fund po zotohen të derdhin më shumë para në mbrojtje. Ndërkohë, Finlanda dhe Suedia kanë njoftuar se duan të bashkohen , gjë që do të ishte e paimagjinueshme vetëm gjashtë muaj më parë. Natyrisht, edhe Ukraina dëshiron të bashkohet.
Pra, Putin, përmes egërsisë së tij maniake, ka sjellë pikërisht atë që ai dëshironte të parandalonte: Një NATO shumë më të fortë dhe më të zgjeruar. Dhe vendi i tij së shpejti do të rrethohet edhe më fort nga NATO se sa ishte përpara se të pushtonte Ukrainën.
Finlanda ka një kufi prej 830 miljesh me Rusinë. Jo vetëm kaq, por Gjeorgjia – e cila gjithashtu ka një kufi me Rusinë dhe dikur ishte pjesë e perandorisë së saj të tmerrshme komuniste – pritet gjithashtu t’i bashkohet aleancës së shpejti.
E gjithë kjo është e mirë. Biseda për braktisjen e NATO-s ishte një absurditet. Kjo ndodhi sepse ne në Perëndim ishim rritur të vetëkënaqur për kërcënimin nga përtej kufijve tanë. Pushtimi i Putinit në Ukrainë na e përqendroi pak mendjen.
Edhe e majta evropiane ka filluar të zgjohet. Tanket ruse kanë atë efekt te njerëzit. Kryeministrja finlandeze, Sanna Marin, është një socialdemokrate. Suedia ka gjithashtu një qeveri të qendrës së majtë. Dhe madje edhe të Gjelbrit tani duan të bashkohen me NATO-n.
Argumentet e vjetra duhet të ishin zhdukur tashmë. Ka ende njerëz si Gjyshi Magjik – Jeremy Corbyn, për të përdorur emrin e tij më pak të njohur – që nuk i besojnë NATO-s. Ata mendojnë se ajo sillet në mënyrë agresive. Ata i bëjnë jehonë ankesave të Putinit, sepse ata gjithmonë kanë pasur një vend të butë për Rusinë. Dhe ata e urrejnë Amerikën.
Por NATO nuk përbën kërcënim për Rusinë nëse Rusia nuk sulmon një nga anëtarët e saj. Ne nuk kemi tundur saberët në drejtim të Moskës. Është Rusia, me luftën e saj kundër Gjeorgjisë dhe aneksimin e Krimesë, ajo që paraqet kërcënim.
Unë thashë një vit e më shumë më parë në këtë rubrikë se, herët a vonë, do të na duhej të zgjoheshim nga kërcënimi nga Moska. Tani duket sikur kjo është pikërisht ajo që ka ndodhur.
Është turp që u deshën kaq shumë jetë ukrainase për të na zgjuar nga gjumi./ Nga Red Liddle- The Sun
