Nga Ilir Musa Fetahu
Ndoshta jo të gjithë e dinë, por Ibrahim Traoré, presidenti i ri i Burkina Fasos, po përpiqet të ndryshojë të ardhmen dhe fatin e vendit të tij dhe të shumë shteteve të tjera afrikane.
Kjo është arsyeja pse ai është bërë shumë karizmatik dhe jashtëzakonisht popullor në pjesën më të madhe të Jugut dhe, për të njëjtën arsye, ai i frikëson Perëndimin dhe fuqitë koloniale.
Ibrahim Traoré ka vendosur të thyejë ekuilibrat historike, duke prerë urat e shfrytëzimit të kryer për shekuj nga Franca dhe Shtetet e Bashkuara mbi burimet afrikane, me qëllim që t’i japë shpresë një popullsie që ka mbetur pa zë për një kohë shumë të gjatë.
Që nga dita e tij e parë në detyrë, Traoré ka deklaruar se merr frymëzim absolut nga Thomas Sankara, i cili u vra barbarisht në vitin 1987 në një grusht shteti të orkestruar nga CIA dhe ish-atdheu i tij.
Presidenti është i përkushtuar për rishpërndarjen e të gjitha burimeve drejt popullsisë më të varfër, me qëllim luftimin e pabarazive ekonomike dhe sociale.
Të renditësh atë që ai ka bërë në një kohë të shkurtër do të ishte jashtëzakonisht e gjatë: nën moton “duhet të mbështetemi ekskluzivisht te vetja jonë”, ai po inkurajon kultivimin e çdo produkti ushqimor, në kontrast të qartë me periudhën koloniale në të cilën Burkina Faso u detyrua të prodhonte vetëm pambuk për eksport; shkollat e të gjitha niveleve janë bërë falas; ilaçet kanë çmime të kontrolluara; po rikuperon shumë territore që për vite me radhë ishin të paarritshme sepse kontrolloheshin nga terroristët; Ai ka promovuar politika që synojnë të zvogëlojnë ndikimin e shumëkombësheve të huaja në sektorin e minierave, veçanërisht në minierat e arit, e cila është një burim thelbësor për Burkina Fason, dhe është ndjekur nga vende të tjera, para së gjithash nga Nigeri dhe Mali.
Por kjo pikë, pa dyshim, e acaroi menjëherë Perëndimin.
Disa ditë më parë, gjenerali amerikan Michael Langley, gjatë një seance dëgjimore në Senatin e SHBA-së, akuzoi Ibrahim Traoren për përvetësim të rezervave të arit të vendit.
Falë këtij motivimi thjesht instrumental, nuk mund të përjashtohet mundësia që Shtetet e Bashkuara dhe Franca po përgatisin terrenin për të planifikuar eliminimin e Traores, siç kanë bërë tashmë në të kaluarën me Sankarën, ose pushtimin ushtarak të Burkina Fasos, ngjashëm me atë që është zbatuar tashmë në Libi ose Irak.
Në heshtje të plotë në Perëndim, demonstrata masive nëper Afrike brohorasin dhe i këndojnë lavde Traores.
Miliarda njerëz në mbarë globin janë plotësisht të vetëdijshëm për hipokrizinë totale të atyre që pretendojnë se janë moralisht superiorë ndaj të tjerëve: si gjithmonë, paraqiten justifikime, siç është eksporti i famshëm i demokracisë, për t’u legjitimuar për të sulmuar një vend të varfër, për t’i plaçkitur rezervat e tij natyrore dhe për të importuar me çmime qesharake të gjitha burimet natyrore, nga koltani te ari, nga diamantet te gazi…
Në vend të kësaj, me ata që kanë vjedhur tokën nga palestinezët për dekada të tëra, duke i vrarë dhe ushqyer pa mëshirë, ata bëjnë sikur nuk po ndodh asgjë, për të mos parë ose dëgjuar britmat e dëshpëruara të fëmijëve të pafajshëm të djegur të gjallë…
Në kontekstin e tmerrshëm bashkëkohor, kjo faqe merr menjëherë anën e të gjithë luftëtarëve të rezistencës në botë, heronj të vërtetë dhe kampionë të drejtësisë, të akuzuar dhe të denigruar nga ata që kanë interesa të mëdha në mbajtjen gjithmonë të paprekur dhe të padrejtë të gjithçkaje.
Ne kemi rrëfyer jetën e Thomas Sankara-s, së bashku me ato të shumë burrave dhe grave të tjerë të shekullit të njëzetë dhe të kohës së sotme, në librin “Sytë e një bote tjetër” që mund të kërkohet në libraritë italiane.
