Nga Ervin Lera
Rastësia e solli që të rastis ndërkohë që bëj zaping, tw shoh emisionin Në Kohë Reale në RTSH1 HD. Më doli drejtuesi ikonik i programit Florian Gjini dhe përfaqësuesi i komunitetit të përfaqësuar nga interesat e organeve seksuale, zoti Altin Hazizaj. Më la pa fjalë mirëkuptimi mes tyre, një mirëkuptim i qetë, i artikulueshëm dhe shumë ndërsjellës. Gjëja e parë që më erdhi ndërmend është se qasja e tyre gjinore apo shumëseksuale është e njëjtë, pra, ata kanë të njëjtën prirje homoseksuale të papajtueshme me mendësinë time të ndasisë dhe mirëkuptimit dygjinor seksual.
Të dy protagonistët, kanë sjellje të frikshme të përbashkëta dhe arrogante në bashkëveprim apo veprim të ndërsjelltë me të tjerë seksualisht të orientuar. Për zotin Hazizaj, gjithë sa më sipër e them dhe mbaj përgjegjësi nga sjellja e tij protagoniste në kërkim të vëmendjes të pamerituar në disa debate mediatike në interes të homoseksualëve (ju lumtë të gjithë homoseksualëve për aktivitetin e tyre pervers snobist homoseksual, ta bëjnë deri në fund si dhe me kë të duan, por jo në publik, sepse kjo nxit perversitet dhe imoralitet shoqëror me rrezikshmëri të lartë), ndërsa me drejtuesin – moderatorin arrogant sipas perversitetit homoseksual – zotin Florian Gjini, kam edhe përvoja të drejtëpërdrejta ku arroganca për të justifikuar injorancën mediatike dhe protagonizmin homoseksual vetjak, e kanë nxjerrë cipicullak në moralin mediatik që pretendon të promovojë.
Ishte mbresëlënës mirëkuptimi dhe qetësia – për herë të parë e demonstruar nga të dy protagonistët – që shfaqën ndërkohë që edhe ai palo-ligj i miratuar nga shumica parlamentare e votuar dhe mbështetur edhe prej meje, kaloi për hir të interesave integrues në BE. A e dinë këta dy personalitete se 0,0005% e popullsisë së planetit janë homoseksualë – shumë prej tyre quhen të tillë edhe nga një përvojë e vetme dhe sipas një anekdote shqiptare se a quhesh apo jo me 3 herë të provuar, nuk është saktësisht i përcaktuar statusi gjinor homoseksual – dhe më pak se 0,001% e tyre janë nënkatëgori të tjera të grupimit të famshëm që synon mbizotërimin social-politik të shoqërisë së sotme botërore.
Transmetuesi publik audioviziv shtetëror i ka të gjitha hapësirat dhe mundësitë e promovimit të vlerave dhe rëndësisë së komunitetit të ashtuquajtur i rëndësishëm LGBTIQ+ – akronim i hapur pafundësisht për emërtime të pafundme seksuale – por nuk ka pse t’u japë hapësirën më të rëndësishme televizive për interesa shumë të rëndësishëm servilë dhe aspak tradicionalisht të vërtetë, në hapësirën kombëtare gjithëpërfshirëse auditelevizive kombëtare dhe publike.
U bë shumë gjatë dhe shumë herë që bëj sikur – sepse në të vërtetë e vetmja arritje e papretenduar e imja për RTSH është, përfundimisht rritja e pagave të Orkestrës Simfonike të RTSH, Nderi i Kombit – që pretendoj për drejtësi apo padrejtësi në emër të RTSH dhe për më tepër – pa mirëkuptimin e kolegëve, dhe/ose eprorëve të mi – për rëndësinë ekzistenciale të RTSH, në një kohë që përveç se RTSH është shndërruar në një truall i lakmueshëm për ndërtim kullash, por edhe është bërë një arenë promovuese e shkatërrimit të traditës dhe moralit shoqëror kombëtar. Për të fshirë çdo koment të mundshëm dashakeqas dhe keqnterpretues, unë jam i majtë tradicional i tërbuar pa parti, por kjo nuk më bën as homoseksual, as jofamiljar dhe as mbështetws berishian. Kjo, më bën – sipas meje – patriot kombëtar sipas parimeve njerëzore bibliko – antropologjik. Lerja o Florjan gjeniu i arrogancës së paaftësisë mediatike dhe i servilizmit homoseksualigjik politik rëndësinë e ligjit të sapokaluar politikës dhe mos e politizo RTSH me homologun tënd homoseksual zotin Altin Hazizaj për qëllime të errëta të komuniteteve të paqëna dhe të pavërteta, snobiste aspak tradicionale dhe antropologjike shqiptare. Homoseksualiteti në Shqipëri historikisht është injoruar dhe është përjashtuar nga bashkëjetesa sociale e përditshme pa u injoruar në ekzistencialitetin e vet, le t’i lëmë në heshtje përfitimet integruese europiane jashtë kulturës dhe traditës qytetare dhe zhvillimore shqiptare në qasjen sociale të duhur. Dhe, qasja e duhur që ne të gjithë e kemi detyrim ta bëjmë është, të ngrihemi që duke lënë mënjanë ndëshkimet penale të përfituesve dhe abuzuesve miliarderë të fondeve dhe buxheteve publikë,.të kërkojmë me këmbëngulje rikuperimin material të të gjithë këtyre abuzimeve dhe përfitimeve në kurriz të pensioneve të gjyshërve dhe prindërve tanë, taksave dhe pëfitimeve të ardhshme të qytetarëve aktivë të sotëm, dhe të përfituesve të pasardhësve të sotëm që të mos jenë të vuajtshmit e ardhshëm ashtu si dhe ne jemi sot…
