Një mjedis fantazmë, i përbërë me shpërthime, aksidente, bastisje të mundshme dhe sabotazhe.
Ngjarje që ndodhën në territorin rus pranë kufirit me Ukrainën.
Diçka e ngjashme me atë që është parë në Iran, i cili prej kohësh është skenë e episodeve që i atribuohen rastësisë apo agresionit, në varësi të momentit.
Vetëm pak më parë një një zjarr i dyfishtë, përfshiu cisternat e Bryansk, një qytet rus rreth gjysmës së rrugës midis Moskës dhe Kievit.
Videot e regjistruara nga kamerat e vëzhgimit tregojnë momentin e shpërthimit.
Së bashku me pamjet, dalin dhe hipotezat: nga një dështim teknik te një sulm i kryer me raketa, nga dora e hakerëve te bastisja nga qielli.
Më 30 mars, një instalim ushtarak shpërthen në Belgorod, Rusi, rreth 50 kilometra larg kufirit ukrainas.
Shpërthimi – i cili përfshiu një depo raketash – u shkaktua nga një sulm natën nga ukrainasit, ndërsa dikush pretendoi se ka qenë një aksident i ndodhur gjatë transportit të municioneve.
Kalojnë disa ditë dhe më 1 prill Moska denoncon një sulm të ri që ndodhi gjithashtu në Belgorod, kundër një depoje nafte.
Kievi në të vërtetë e mohon, por rusët besojnë se goditja është goditur nga dy helikopterë ukrainas, të cilët fluturuan deri në agim në lartësi të ulët në territorin armik pa u kapur.
Më 14 prill ka një sulm të tretë të raportuar nga rusët në rajon: dy helikopterë – argumentojnë ata në Moskë – kanë goditur të paktën gjashtë ndërtesa në Klimovë, edhe pse pa shkaktuar viktima civile.
Përsëri, nuk ka asnjë koment ukrainas.
Më 24 mars ndodhi një shpërthim në portin e Berdyansk, 70 kilometra larg Mariupolit, i cili shkatërroi anijen zbarkuese Saratov dhe dëmtoi Cezar Kunikov dhe Novocherkassk.
Megjithatë, më 14 prill, ndodh fundosja tashmë e famshme e Moskës, e goditur në ujërat territoriale të Ukrainës nga dy raketa Neptun.
Një javë më vonë, më 21 prill, një zjarr shpërtheu në Tver, 160 kilometra larg Moskës, në një laborator që zhvillon raketa: flitet për shkaqe aksidentale, me 17 viktima dhe 8 të zhdukur.
Dhe pastaj janë sabotimet hekurudhore në Bjellorusi, të përdorura nga Moska për të transportuar automjete dhe trupa, dhe – por këtu po flasim për akuza të paverifikueshme.
Goditja e fundit janë shpërthimet e regjistruara më 25 prill në Transnistria, rajoni separatist dhe pro-rus i Moldavisë, në kufirin me Ukrainën, të cilin Moska e ka deklaruar se dëshiron ta bashkojë me Krimenë:.
Lajmi u raportua nga agjencia shtetërore ruse Tass, por vetëm pak ditë më parë një raport i institutit britanik Rusi pretendonte se Kievi i frikësohet veprimeve destabilizuese në aksin Moldavi-Transnistri, me provokime nga FSB-ja ruse.
Është një duel – real dhe virtual – me interpretime të shumëfishta.
Ukrainasit mund të demonstrojnë se mund të godasin përtej kufijve. Nëse u përshtatet ata pretendojnë, përndryshe ata e lënë dyshimin pezull.
Është e njëjta taktikë e përdorur nga Mossad kundër vendeve strategjike iraniane.
Mesazhi është të nënvizojmë jo vetëm aftësitë e luftës, me misione speciale, por edhe të metat e sigurisë së një superfuqie që nuk është në gjendje të mbrojë tokën e saj.
Moska, nga ana tjetër, ka disa opsione.
Nga ana tjetër, nëse dëshiron të mohojë suksesin, tragjedinë ia atribuon Fatit, motorit të bllokuar:.
Për Kievin, ishin Neptunët e tij që përqendruan anijen, ndërsa rusët vazhduan të mbështesin tezën e dështimit katastrofik.
Është një lojë, aktet e vërteta janë të përziera me propagandën.
Nëse seriali vazhdon, dhe pa marrë parasysh cilat janë arsyet, edhe patrioti më i vendosur do t’i bëjë pyetje vetes dhe do të kërkojë – si familjarët e marinarëve të zhdukur – për përgjigje.
Vladimir Putin, megjithatë, ka fuqinë për të mos i dhënë ato, të mohojë suksesin, dhe tragjedinë t’ia atribuojë Fatit.
Corriere Della Sera
