Kete mengjes fundjave,kembet e futura ne ujin e fresket e te kulluar te Jonit,duke pritur ambjentimin e trupit me temperaturen e detit,mi gudulisin cironkat ,qe tere qejf lodrojne duke kerkuar ushqim ne ceketine.
Ndonje me e guximshme e pak me trupmadhe edhe me pickon lehte,por prap se prap,ngacmimi I saj nuk e prish kenaqesine e relaksit,qe te shkakton gudulisja e cironkave.
E do s’do,ne kete akuarjum natyror peshqish te vegjel,mendja te shkon edhe ne gjuetin e peshqeve te medhenj.Me vjen ndermend nje porosi e mikut tim ,peshkatar I rregjur e prefesionist.Aty rreth viteve 80 Gaqua,kapiten I nje peshkarexhe,kish marr per detyre,kapjen e peshqeve te medhenj ,Ton.
Kurthi me I mire,per gjigandin Ton,eshte kur ai gjuan sardele.Ndiq sardelen dhe rretho Tonin.(Sa ngjan me metoden “Ndiq parane e kap kapon”)
Gaqon e shikoja te merzit,prej nje muaji.Tere muaji I kish vuajtur dem pa kapur asnje peshk te madh.Jo vetem kaq po ne vend te zinin peshk,qepnin rrjetat qe ja u bente fertele Toni I kapur ne kurth.
Jo vetem Ton qe nuk zinin,por as edhe nje sardele nuk ngelej ne rrjetat e çjera.
Degjo ketu burazer,me tha ,me ate zene e bronxet e pak te çjere,ererave te deteve.:-Po do te zesh peshk te madh,mos shko me rrjeta te sardeleve,se do humbasesh edhe peshkun edhe rrjeten.
E ketu ,me kujtohet nje postim I dy vjeteve me pare,ku I kerkoja falje dhe Servantesit,per plagjiaturen e stilit,por qe realiteti na detyron per produktin ne kohe.
Para dy vjeteve shkruajta.
Kush kish menduar se do mirte kuptim shprehja :
“Bordi I peshkarexhes te peshqeve te medhenj,u mbush me arka peshqesh,te peshqeve.”
Me erdhi koha te kridhem ne ujin e kripur,mbushur plot me peshq te tera madhesive.
