Shkrimtari Zija Çela është rrëfyer për humbjen e djalit të tij të vetëm. Ai tregon sesi e lidhi historinë e tij me atë të Abrahamit dhe sesi iu drejtua Zotit në orët e fundit të djalit.
“Tani ka qenë, përveçse biri im, ka qenë miku im më i madh se këtë e thonë gjithë baballarët për djemtë e tyre, ka qenë shok, mik, bashkëpunëtor. Tani ka lënë libra të përkthyer nga letërsia italiane, disa kryevepra të Dino Buzatit, Paolo Kalvinos e shumë të tjerëve të cilët vazhdojë të ribotohen.
Tani është ndarë nga jeta në moshën 36-vjeçare, ne i kemi ndenjur 9 muaj te koka në Parma në Itali. Kur erdhi nata e fundit, se mjekët e paralajmëronin, isha me time shoqe te dhoma dhe Tani ishte në hekën e fundit më është kujtuar episodi i Biblës kur Zoti, për të vënë në provë Abrahamin, sesa e donte zotin i kërkoi djalin.
Abrahami e mori, i vuri thi kën në qafë, por Zoti ia hoqi nga dora dhe i vuri dashin. Atëherë unë kam ngritur kokën dhe duke e ditur fort mirë se dash aty nuk kishte përveçse tim biri, kam ngritur kokën dhe i kam thënë: Zot, tashi, tashi merre Dritanin meqë e doke kaq shumë dhe me këto fjalë jam ndarë prej birit tim.
Kam parë gjithë atë javë që dielli lind këtej dhe Hëna është ala në qiell. Duket e çuditshme, sepse kozmozi ka trajketorët e veta dhe Hëna është zonja e Natës, fanari i Ditës është Dielli dhe pyes veten ndonjëherë: pse dalin këto?
Pse thyhen rregullat e kozmosit? A mos vallë nga dëshira për ta parë njëri tjetrin? Pa u përball dielli me hënën? Dhe në këtë fuqi kozmike depërton malli, malli për Dritanin dhe nganjëherë më duket sikur arrij të shoh sesi ndrin fytyra e tij atje te Parajsa e Zotit.
Por kështu është jeta, Zotit pyetje nuk i bëhen. Unë e ndjej që është brenda meje dhe pa i bërë pyetje me besim ecet përpara. Tani na ka lënë Lonën që e dua si bijën time sepse ajo nuk vuri fat tjetër, rriti fëmijet, la Kevinin djalin e vet 5 vjeç dhe vajzën 3 muajshe Livien ato janë dy zemrat e gjyshit”, u rrëfye kohë më parë Zija Çela për “E diell”.
ObserverKult
