Të gjithë kanë mendimet e tyre për Gjeneratën Z, ndryshe grupi i lindur në mes të viteve 1990 deri në fillim të viteve 2010.
Është brezi që u rrit në internet dhe që përdor mediat sociale si ditarin dhe librin e vet të shënimeve.
Ata konsiderohen si të varur nga teknologjia dhe të varur nga pajisjet, pasi kanë ardhur në moshë në një epokë ekranesh që na inkurajojnë të ndajmë gjithçka, me të gjithë, gjatë gjithë kohës.
Tani Hollywood-i duket se ka një mision për t’u përballur me zgjedhjet e Gjeneratës Z dhe për të kapur arsimimin gjithnjë në zhvillim në internet dhe kulturën sociale virtuale.
Përcaktimi i kategorisë së një filmi si i kësaj gjenerate mbetet i pakapshëm – seria e fundit e publikimeve ofron një zhanër në fillimet e tij si një entitet i lakueshëm.
Shtesa më e fundit në universin kinematografik të Gjeneratës Z është komedia e zezë e Netflix-it “Do Revenge”.
Regjisorja Jennifer Kaytin Robinson ofron një mishërim të kësaj gjenerate të Mean Girls me një dramë të errët adoleshente të vendosur në skenën sociale të një shkolle private në Majami.
Estetika ndeshet me një mprehtësi narrative, teksa sajohen skema hakmarrëse duke theksuar dallimin mes të jetuarit dhe të paraqiturit.
Filmi shqyrton dinamikën e paqëndrueshme sociale të Gjeneratës Z pasi Drea (Camila Mendes) bie nga lartësitë e elitës popullore të shkollës.
Ndërkohë, Eleanor (Maya Hawke), është fëmija i ri në shkollë, një lezbike introverte që kërkon hakmarrje për një gënjeshtër homofobike që rrënoi rininë e saj.
Filmi luhet me një vetëdije të mprehtë pasi të dyja vajzat marrin pjesë në një heqje të privilegjit mashkullor, më e paharrueshme në fushatën e ish-Dreas për një “Cis Hetero Men Championing Female-Identifying Students League”.
Në përpjekjen për të trajtuar pakënaqësinë e adoleshentëve, përfundon duke u shfaqur jo-autentik pasi tekstura e rinisë është lustruar me një llak me shkëlqim.
Në praktikë, “Do Revenge” është aq i etur për të zgjidhur patologjinë e rinisë, saqë nuk arrin të përmbysë vërtet stereotipet që u ngjall personazheve të tij.
Teksa qasja feministe e filmit dhe personazhet lezbike mund të lavdërohen, nuancat e jetës adoleshente nuk hulumtohen.
Izolimi i dhimbshëm i Eleanor-ës përshkruhet si misterioz dhe pozicioni i Dreas si viktimë e pornografisë hakmarrëse reduktohet në një pikë komploti.
Adoleshenca ndihet rudimentare dhe më shumë e vëzhguar sesa e jetuar.
Ndërsa “Do Revenge” është i vetëdijshëm për Gjeneratën Z, ai ka ende një perspektivë tjetër për të rinjtë e sotëm, një këndvështrim që është i preokupuar me dëshirën e tyre të dukshme për popullaritet dhe që ka një fokus të vizionit në kulturën e anulimit.
Të jetosh në internet
Në një film tjetër të ri që kap marrëdhënien e Gjeneratës Z me mediat sociale, komedia e zezë e Quinn Shephard 2022 “Not Okay” e çon temën e aktivizmit performativ në lartësi të reja.
Këtë teksa Danni (Zoey Deutch), një grua e re që dëshiron stilin e jetës së influencueses, mbështillet në një gënjeshtër duke qenë e mbijetuara e një sulmi terrorist.
Një temë e zakonshme në këta filma është decentralizimi i heroit të bardhë mashkull, një tjetër rikalibrim kinematografik i Gjeneratës Z, gratë me ngjyrë që janë në role kryesore dhe marrin përsipër një pjesë më të madhe të tregimeve.
Investimi i Hollywood-it te Gjenerata Z sheh një hapësirë të krijuar për të rinjtë e sotëm të ndryshëm në një botë që duket e papërgatitur për t’i përqafuar ata.
Nuk është vetëm përmes përfaqësimit që Gjenerata Z po shkakton tronditje.
Lëvizshmëria e filmit dhe televizionit nëpër platformat e transmetimit krijon akses sipas kërkesës për një brez tashmë të vendosur në internet.
Kjo reflektohet në të dhënat e audiencës: Gjenerata Z po mirëpret opsionin e platformave të shikimit sipas kërkesës, me më shumë se nëntë nga dhjetë të kësaj gjenerate të SHBA-ve të abonuar në të paktën një shërbim.
Një raport i Ofcom i bën jehonë këtij ndryshimi brezash në Mbretërinë e Bashkuar, me 59 për qind të moshave 55 deri në 64 vjeç dhe 76 për qind të atyre të moshës 65+ që ende i drejtohen kanaleve televizive.
Kurse konsumi i transmetimit televiziv për moshat nga 16 deri në 24 vjeç ka rënë me dy të tretat në dhjetë vitet e fundit.
Investimi i Hollywood-it te Gjenerata Z është padyshim një përpjekje për të tërhequr vëmendjen e një brezi të ri që kërkon përfaqësim.
Megjithatë, televizioni dhe kinemaja kryesore duket se po ndjekin shikueshmërinë në kurriz të autenticitetit.
Koha do të tregojë nëse krijuesit e filmave të Gjeneratës Z mund të ofrojnë një zgjidhje.
“BBC”
