Vladimir Putin po mbështet shpresat për një rikthim më agresiv në frontin e luftës pas kundërsulmit të suksesshëm të dyfishtë nga ukrainasit.
Pas humbjeve radhazi të papritura, i forti i Kremlinit duket më i gatshëm se kurrë për të aktivizuar superarmët bërthamore që Federata Ruse ka ndërtuar sistematikisht që nga viti 2018 për t’i dhënë kuptim shantazhit bërthamor.
Kryesisht e paeksploruar edhe për inteligjencën amerikane, nëndetësja mini-robotike me emrin grek të lashtë “Poseidon” ka një rreze prej më shumë se 6200 milje dhe afërsinë për të operauar në një thellësi prej 1000 metrash, duke forcuar argumentet e atyre që besojnë se Moska tani po shkon drejt një “Lufte të Ftohtë oqeanike”.
Duke qenë, në fakt, një dron nënujor që lëshohet nga një nëndetëse, Poseidoni mund të zhvillojë një shpejtësi deri në 185 km/h, të ketë një rreze deri në 10,000 km dhe, më e rëndësishmja, të mbajë një kokë lufte termonukleare, që synon shkatërrimin total të infrastrukturës kryesisht bregdetare, si porte, qytete, fortifikime bregdetare, aeroplanmbajtëse, por edhe pika me interes strategjik, skena premtuese të Apokalipsit.
Në të njëjtën kohë, Poseidoni mund të kalojë fshehtas mbrojtjen bregdetare duke udhëtuar përgjatë shtratit të detit, në mënyrë që të befasojë plotësisht objektivin e tij.
Megjithatë, superarma përfundimtare e Putinin është arma kryesore në nëndetëset e reja me energji bërthamore të flotës ruse, nga e cila është nisur. Kjo shpjegon alarmin e kuq që ra në NATO kur nëndetësja ruse Belogord u zhduk papritur nga radarët dërsa lundronte në Arktiku, i pajisur me “silurin e madh” Poseidon.
Kategoria e re
Aftësitë teknike të “Neptunit” i kanë bërë përshtypje edhe analistëve ushtarakë më me përvojë, “pasi ky “silur i madh” bërthamor është unik në historinë e botës”, tha eksperti amerikan i nëndetëseve H. I. Sutton marsin e kaluar.
“Ai do të riformësojë modelin detar si në Rusi ashtu edhe në Perëndim, duke çuar në kërkesa të reja dhe kundërarmë të reja,” përfundoi ai, dhe nuk ishte i vetmi që shqyrtoi dinamikën e blerjes së re ushtarake të Moskës.
Ankthi i dukshëm perëndimor mbi virtytet e “Poseidonit” kishte filluar të regjistrohej publikisht që në vitin 2020, kur Christopher A. Ford, zëvendëssekretari i shtetit për sigurinë ndërkombëtare të Trump, kishte argumentuar publikisht se Poseidonët ishin krijuar për të “përmbytur qytetet bregdetare të SHBA me cunami radioaktive”.
Shkalla e shqetësimit të Uashingtonit me “Neptunin” e Putinit përshkruhet edhe më hollësisht në një raport të Shërbimit Kërkimor të Kongresit Amerikan, të hartuar marsin e kaluar, ku superarma e re e Moskës zë, dhe jo pa arsye, një kapitull të veçantë.
Sipas raportit, Moska mund të vendosë sistemin Poseidon në katër nga nëndetëset e saj të reja (të klasit Khabarovsk) (dy në Flotën Veriore dhe dy në Flotën e Paqësorit), secila prej të cilave do të mbajë tetë Poseidone.
Në të njëjtën kohë, “çdo dron (Poseidon) mund të jetë i armatosur me një ngarkesë bërthamore ose konvencionale prej 2 megatonësh”, thekson i njëjti raport, i cili paralajmëron se “Rusia mund ta lëshojë dronin nga nëndetësja e saj në brigjet e Shteteve të Bashkuara dhe ta shpërthejnë atë në një mënyrë të tillë që të “krijojë një cunami radioaktiv” të aftë të shkatërrojë qytete dhe infrastrukturë tjetër përgjatë bregdetit të Shteteve të Bashkuara.
Edhe pse për autorët e raportit, “Rusia ka zhvilluar një armë të re që mund të shmangë mbrojtjen e SHBA-së dhe të shkatërrojë vijën e saj bregdetare”, Moska duket se e konsideron versionin bërthamor të Poseidon si një opsion të goditjes së dytë ose të tretë, domethënë si një nga potencialet hakmarrëse kundër qyteteve amerikane, së bashku me superarmët Avangard dhe Sarmat.
Sidoqoftë, Kremlini nuk kursen asnjë rast për t’u mburrur për aftësitë teknike të Poseidonit, të cilave presidenti rus iu referua me emër kur prezantoi programin e ri të armëve të Moskës në mars 2018, duke thënë se Poseidon “janë të qetë, shumë fleksibël dhe kanë pak dobësi që armiku duhet t’i shfrytëzojë.”
