Prej orëve të para të mëngjesit burra të moshës 45-60 vjeç i gjen në sheshin “Omonia” me shpresën e gjetjes së një dite pune.
Mjetet e punës i mbajnë gjithnjë me vete, mbështetur pas pemëve përgjatë rrugës, në degët e të cilave varin çantat, por siç e pranojnë edhe vetë bëhet çdo ditë e më e vështirë.
“Rrimë për punë këtu, rrimë deri në orën 5-6. Vështirë është. Në muaj? Ne themi në javë mbase punojmë nja dy ditë. Punoni vetëm ku në familje? Vetëm, shumë vështirë,” tha një qytetar.
“Ska, siç e shikon vetë të gjithë këta këtu punëtorë janë. Sa mund të punojë, qameti 10 ditë në muaj. Familje? Nuk e mban dot çmimet janë të larta, punë s’ka. Tre veta jemi. Gruan e kam në pension, po aq e ka pensionin ajo. Rri deri në orën në 3 qysh në 6 të mëngjesit. Rri këtu, po s’ka. Zanat? Jo vetëm punëtor,” tha një tjetër.
Aktualisht në zyrën e Zyrën e Shërbimit Kombëtar të Punësimit në Vlorë rezultojnë 2342 të papunë. Drejtoresha e zyrës tregon arsyet se përse këta persona nuk përmbushin kriteret për tu punësuar.
“Grupmosha 50-60 vjeç është ndër më të prekurat nga papunësia. Kualifikimi i ulët i tyre, orari i punës dhe nevoja për punë të menjëhershme janë disa nga vështirësitë. Ndaj e kemi të pamundur të punësojmë këtë grupmoshë,” tha ajo.
Nuk kanë profesione të mirëfillta, përveç punëve të krahut. E vetmja mundësi punësimi mbeten call center apo fasoneria, në të cilat moshat 50- 60 vjeç e kanë të pamundur punësimin. Ata nuk njohin gjuhë të huaja apo teknologjinë e sakaq mosha e tyre mbetet larg preferencave të punëkërkuesve.
