U nda pak javë më parë prej kësaj jete. Iku parakohe në një ikje pa ikje duke lenë në pikëllim jo vetëm familjarët, të afërmit, shokët e miqtë por të gjithë ata që ja kishin ndjekur me endje poezinë dhe vargjet e këngëzuara.
Ishte poeti i dashurisë por edhe i revoltës ndaj të keqes mbarëkombëtare. Arben Dukën do të vijojmë ta kemi përjetësisht, pasi e tillë është trashëgimia krijuese që ai la pas, e përjetshme.
Më poshtë po sjellim si homazh një ndër poezitë e tij të titulluar:
NGRIHI DËSHMORË NJË ÇIKË, TË SHIKONI POSHTËRSITË!
Ngrihi dëshmorë një çikë,
lule djemtë e nënave,
të shikoni poshtërsitë,
lule djemtë e nënave.
Kudo horra dhe banditë,
lule djemtë e nënave,
i kanë shtuar babëzitë,
lule djemtë e nënave!
Gjaku juaj s’u shpërblye,
lule djemtë e nënave,
se kokëposhtë çdo gjë u kthye,
lule djemtë e nënave!
Komandantit-komisarit,
lule djemtë e nënave,
i prishën vendin e varrit,
lule djemtë e nënave!
Ja prishi në mes të natës,
lule djemtë e nënave,
çetë e Sali Protopapës,
lule djemtë e nënave!
Po s’mbaroi puna këtu,
lule djemtë e nënave,
tani i kanë sytë nga ju,
lule djemtë e nënave!
I kanë sytë mbi varret tuaj,
lule djemtë e nënave,
s’janë ballistë dhe të huaj,
lule djemtë e nënave!
Janë nipat e partizanëve,
lule djemtë e nënave,
zagarë të njëqind sahanëve,
lule djemtë e nënave!
Se ç’e nxinë këtë ditë,
lule djemtë e nënave,
të pabesët socialistë,
lule djemtë e nënave!
Turpin me bukë e kanë ngrënë,
lule djemtë e nënave,
neve mirë na i bënë,
lule djemtë e nënave!
Sa përzumë maskaranë,
lule djemtë e nënave,
nga shiu në breshër ramë,
lule djemtë e nënave!
Sa pa turp na kanë gënjyer,
lule djemtë e nënave,
do vinin për të shërbyer,
lule djemtë e nënave!
Si derrat në llum janë zhgërryer,
lule djemtë e nënave,
duke rrjepur-duke shqyer,
lule djemtë e nënave!
S’jemi vend i tranzicionit,
lule djemtë e nënave,
po mademi i korrupsionit,
lule djemtë e nënave!
Ne me lecka po na hanë,
lule djemtë e nënave,
po me juve ç’dreqin kanë,
lule djemtë e nënave!
Po me juve ç’ka i marri,
lule djemtë e nënave,
që kërkon t’u çkulë nga varri,
lule djemtë e nënave!
Ç’ka me juve-more trima,
lule djemtë e nënave,
e verboftë vetëtima,
lule djemtë e nënave!
Mbi popull po bëjnë dhunë,
lule djemtë e nënave,
në çark e në lak e zunë,
lule djemtë e nënave!
Të pabesë e të pacipë,
lule djemtë e nënave,
Shqipërinë e bënë kripë,
lule djemtë e nënave!
Këtu komandon Demoni,
lule djemtë e nënave,
se s’ju thashë-mos më thoni,
lule djemtë e nënave!
Ngrihi dëshmorë një çikë,
lule djemtë e nënave,
se ky popull rron me frikë,
lule djemtë e nënave!
Frikë kanë nga i marri,
lule djemtë e nënave,
do t’u krrejë dhe ju nga varri,
lule djemtë e nënave!
Jeta s’bëhet më farmak,
lule djemtë e nënave,
unë do t’ju mbroj me gjak,
lule djemtë e nënave!
Të ikin njerëzit e zinj,
lule djemtë e nënave,
sot duhen dëshmorë të rinj,
lule djemtë e nënave!
14 Prill, 2016/ Marrë nga gazeta DITA/
