Supermodelja Rachel Hunter është e dashuruar me Indinë, një vend që e ka ndihmuar të lidhet me veten
e saj, me qenien e brendshme.
Ajo na çon në një udhëtim me guidë në dy destinacionet e saj më të preferuara shpirtërore, Varanasi
dhe Rishikesh, duke e përshkruar kështu:
Në vitin 2015 kur isha duke filmuar serialin televiziv Rachel Hunter's Tour of Beauty, zbrita në Nju Delhi
vonë një natë. Ndërsa po ecja jashtë aeroportit, mendja ime ishte e mbushur me emocion; Mezi prisja të
eksploroja të panjohurën, por megjithatë, më dukej kaq e njohur. Shkova për të qëndruar në një nga
hotelet aty pranë dhe të nesërmen në mëngjes fluturova për në Varanasi. Ndonëse zgjedhja ime befasoi
shumë njerëz, në një vështrim prapa kuptova se ishte vendimi më i mirë që mund të kisha marrë
ndonjëherë. Është një qytet tepër intensiv, magjik dhe transformues. Një nga qytetet më të vjetra dhe
më të shenjta në botë, madje thuhet se Zoti Shiva banon këtu. Disa mund ta shohin kulturën të
Varanasit në fillim pak dërrmuese, por duhet të jeni të durueshëm për të kuptuar këtë qytet të vjetër.
Duhet pritur që trashëgimia e gjallë e Varanasit të zbërthehet, duke ju dhuruar një shtresë dehëse në të
njëjtën kohë.
Varanasi, me një ngrohtësi hyjnore dhe të përkushtuar, ka një rëndësi të madhe shpirtërore, duke
tërhequr besimtarët nga e gjithë bota. Edhe unë kisha ardhur në kërkim të besimit; për të rimbushur
shpirtin tim dhe për të zbuluar një mënyrë jetese që ishte e kundërt me atë që ndjek bota perëndimore.
Mëngjesi im i parë në Varanasi filloi me tingujt e këngëve nga një tempull aty pranë. Qielli ishte ende i
errët jashtë dhomës sime të hotelit, por dukej se qyteti tashmë po zgjohej, duke u përgatitur për punët e
përditshme të Zotit. Teksa ecja përgjatë bregut të lumit Gange, një nga lumenjtë më të shenjtë në Indi,
kuptova se nuk ishte vetëm lindja spektakolare e diellit që e bëri mëngjesin të veçantë. Ishin njerëzit dhe
atmosfera e devotshme e qytetit që e bënë përvojën kaq të veçantë.
Ndërsa dielli lindte mbi Gange, duke ndezur ngjyrën e kuqe, duke siluetuar varkat që fluturonin, qyteti
thirri ritualet e hershme të larjes dhe nderimit të perëndive dhe perëndeshës me lutje. Ajri ishte i
mbushur me njerëz që luteshin, këngë tempujsh dhe zilja e kambanave në tempuj, të cilat sic një prift
më shpjegoi, bëhej për të zgjuar perënditë. Ndërsa qyteti mori jetë, edhe lumi mori jetë. Besimtarët i
luteshin lumit dhe perëndisë së Diellit, fëmijët u zhytën në ujë duke bërë spërkatje të forta dhe të
gëzuara, entuziastët e jogës praktikonin asana në shkallët përgjatë bregut, ndërsa varkëtarët përgatitnin
varkat e tyre për shëtitje magjepsëse herët në mëngjes. Teksa isha ulur në një varkë, lëkundjet e saj
hipnotike luajtën në shqisat e mia dhe qyteti i Varanasit dukej se po ngrihej nga lumi, si një vegim dhe
një ëndërr. Më vonë gjatë ditës, rastisja një vend tjetër kulti, Manikarnika, ku kremtimi i të vdekurve
bëhet sipas ritualeve hindu. Vërejta njerëzit e dashur që nderonin ata që kishin vdekur dhe kërkonin
shpëtim. Dukej sikur jeta përfundon ciklin e saj në këtë qytet. Përfundimisht, eksplorimi i Varanasit më
çoi në tempullin Sankat Mochan, kushtuar Zotit Hanumana. Ky tempull i çuditshëm, i zhytur në një
qoshe të qetë, është unik në thjeshtësinë e tij. Me Hamumana Chalisa (lutjet) e lavdishme që këndohen
dhe majmunët, të preferuarit e Zotit, që enden lirshëm nëpër kompleks, është magjepsëse të ulesh në
dysheme dhe të shikosh njerëzit që kalojnë.
Në Varanasi, njeriu duhet të zbulojë qytetin për të ndjerë përkushtimin e tij. Më kujtohet një natë, kur u
ktheva në Varanasi vitin e kaluar, u ula në këmbët e shkallëve të Tempullit të Vishëanathit duke dëgjuar
këngët. Ndërsa u ula atje, këndimi i ritmit rezononte thellë brenda, ndjeva se kisha rilindur! Varanasi të
lind një mënyrë të re të menduari, duke ju lejuar të hapni mrekullinë tuaj të brendshme, ju bën ta shihni
jetën si me sytë e një fëmije kurioz. Merr frymë dhe merr frymë sërish, dhe thellë, që të fillojë magjia.
RISHIKESH
Pas Varanasit, është Rishikesh, qyteti i spiritualitetit dhe jogës në Uttarakhand, i zhytur në Himalajet dhe
ky është i preferuari im në Indi. Qyteti ka Gangin që rrjedh me shpejtësi dhe turmat që kthehen drejt një
arti madhështor (një ritual llambash të mbajtur pranë brigjeve të lumit) çdo mbrëmje. Ndërsa në
Varanasi, Ganges është një pamje madhështore: e fuqishme por e qetë, në Rishikesh, ajo zbret poshtë
malit. Ndërsa bie nata, është transformuese të shikosh llambat vezulluese që njerëzit notojnë në lumë,
duke u zhdukur gjatë natës.
Tempulli Kunjapuri Devi është gjithashtu një pamje magjike. Punësoni një udhërrëfyes turistik për të
përjetuar magjinë e tempullit me pamje nga malet në agim. Këndoni ose thjesht uluni në heshtje ndërsa
shikoni diellin duke lindur mbi Himalaje. Prifti bekon besimtarët kur tempulli hap dyert.
Qyteti është një ndërthurje përvojash: pije me shije trëndafili, ushqimi pikant në rrugë, aroma e ëmbël e
temjanit, bisedat e zhurmshme dhe madje edhe lopët që qëndrojnë jashtë dyqaneve në pritje të një
gostie. Nuk është vetëm një tempull ku gjej ngushëllim në këtë qytet; e gjitha kjo është pjesë e një
udhëtimi shpirtëror. Jo vetëm i imi, pelegrinazhi i madh i Indisë ka qenë një pjesë thelbësore e shumë
jetëve, për mënyrat për të parë thjesht nga brenda, që egoja njerëzore të bjerë dhe ta lëmë njeriun ta
eksplorojë plotësisht jetën. Ekziston një thënie: "Ndërsa pjesa tjetër e botës kërkon të udhëtojë jashtë,
Indianët ende eksplorojnë vendin e tyre".
Ky është premtimi i Indisë për shpirtin; një premtim që po realizohet me shekuj. Përqafoni vendin dhe
India do t'ju dojë gjithmonë.
