Sindi Manushi është 31-vjeçarja e parë shqiptare, e cila është zgjedhur kryetare e Bashkisë në qytetin e Pieve di Cadore, në zonën Belluno, Itali, në zgjedhjet lokale që u mbajtën të dielën.
E reja shqiptare, me origjinë nga Elbasani u zgjodh në krye të Bashkisë, duke pasuar kështu paraardhësin Giuseppe Casagrande.
Manushi ka emigruar në Itali së bashku me familjen, në moshën 9-vjeçare dhe punonte si avokate. Në një intervistë të dhënë për mediet italiane, 31-vjeçarja ka rrëfyer peripecitë e vështira me të cilat është përballur ajo dhe familja e saj kur kanë shkuar në Itali. Ajo ka thënë se nuk e mohon kurrë origjinën e saj, por ndihet dhe gëzon të drejtat si një qytetare italiane.
Pjesë nga intervista:
Sindi Manushi, një fitore historike për të dhe listën e saj. Si ndihesh pas fitores?
Kishte një shqetësim të dielën, kur njerëzit nuk shkonin të votonin: nuk flinim por më pas gjërat shkuan më mirë të hënën, veçanërisht falë të moshuarve dhe arritëm 48.31%.
Mund të na tregoni historinë tuaj? Erdhët në Itali që në moshën 9-vjeçare. Ndihesh tani italiane?
Jam krenare për origjinën time shqiptare, por kam një kohë të gjatë në Itali dhe ndihem me të gjitha qëllimet edhe një qytetare italiane. Kam jetuar gjithmonë në Pieve di Cadore, përveç një paranteze universitare në Trento, për të përfunduar studimet për drejtësi.
Si ishte mjedisi në Itali?
Fillimisht e vështirë, pati një periudhë hutimi. Vijmë nga një vend shumë i ndryshëm nga Italia dhe mbi të gjitha nga një qytet industrial, Elbasani. Lëvizja nga Elbasani në Pieve ishte një tronditje dhe mund ta imagjinoni pse. E mbaj mend shumë mirë borën e parë, për mua ishte një risi absolute.
Cilat ishin vështirësitë më të mëdha?
Përshtatja me zakonet e Pieve, gjuha italiane. Edhe nese në Shqipëri transmetohen kanalet italiane. Që fëmijë kam qenë gjithmonë e apasionuar pas lajmeve dhe politikës, jam rritur edhe me Carrà-n dhe Sanremon.
Si u pritët fillimisht nga komuniteti?
Ne e kemi zbritur disi mosbesimin. Banorët e Pieve janë malësorë, të tillë janë, duhet të kuptojnë kush je, çfarë bën, duhet të të kornizojnë dhe të kuptojnë. Ne e studiuam pak, pastaj gjithçka shkoi tatëpjetë. Aq sa nuk do të ndalem së falenderuari fqinjët, të cilët më ndihmuan mua dhe vëllain tim Dgersi, për t’u përshtatur me komunitetin.
Kështu që në fund Pieve ju përshëndeti.
Kur e kuptuan se ishim njerëz të ndershëm, na pritën dhe na trajtuan shumë mirë.
Marrëdhëniet me prindërit?
Kanë punuar dy-tre punë për të na mbështetur, i falënderoj. Unë dhe vëllai im ndonjëherë duhej të mjaftoheshim me punën e tyre, por edhe ne përveshnim mëngët.
E prisnit që një ditë të bëheshit kryetare bashkie?
Nuk ishte kjo perspektiva ime. Kam qenë gjithmonë e apasionuar pas politikës, si një interes i pastër për çështjet publike. Por jo, nuk ishte në planet e mia. Më pas para disa muajsh lindi kjo ide dhe ne lindi “Pieve futuro”.
Si do të përpiqeni që të ndryshojë Pieve?
E shoh një Pieve shumë të përgjumur dhe një strukturë sociale të testuar nga pandemia. Kemi humbur disi sensin e komunitetit dhe kultivohen më shumë individualizmat, për fat të keq një prirje kombëtare. Pieve ka spikatur gjithmonë si një qendër grumbullimi, dua që ajo të bëhet sërish një.
A ndiheni si një pioniere në këtë drejtim?
Jo unë, por i gjithë grupi im. Nuk kemi bërë premtime të mëdha. Ne duam të jemi një urë komunikimi mes Bashkisë dhe qytetarisë. Administrata ime do të bazohet në dialog.
A do të vazhdoni të ushtroni profesionin tuaj si juriste?
Nuk do të heq dorë nga profesioni im. Me siguri do të ketë një periudhë përshtatjeje dhe do të më duhet të kuptoj në aspektin kohor se sa do të marrë për qytetarët e mi. Sigurisht që prioriteti im do të jetë tek ata.
A keni qenë ndonjëherë viktimë e racizmit? Në prag të votimit, dikush grisi një nga posterët tuaj elektoralë…
Më thanë jam shqiptare, jam grua, jam shumë e re. Ka pasur disa episode të pakëndshme, por në përgjithësi dua të nënvizoj gjithçka që më ka dhënë Pieve di Cadore, që është shumë. “Pieve futuro” ka lindur për të bashkuar, jo për të ndarë.
A mund ta përkufizojmë Pieve di Cadore si një lloj laboratori politik?
Do të thosha po. Shpresoj se mund të funksionojë, ndoshta mund të përsëritet në një shkallë më të madhe, por ndërkohë le të bëjmë hapin e parë, që është shumë i rëndësishëm.
